We weten allemaal hoe een doorsnee kot in elkaar zit: een bescheiden kamertje met een bed, bureau en kast. Eventueel met een eigen badkamer, anders deel je met je kotgenoten. Hoe dan ook blijven de kotprijzen de hoogte inschieten, wat niet elke student ervoor over heeft. Daarom gaan tegenwoordig steeds meer studenten op zoek naar een alternatief, net als Wanne en Omar.
Donderdag 11 mei 2023 14u25 | Carolien Depamelaere
Cohousing
Wanne is 24 jaar oud, studeert aan de VUB en doet aan cohousing in Etterbeek. Het appartement beschikt over twee slaapkamers met een woonkamer, keuken, eetkamer, badkamer en toilet. Vooraleer hij het appartement op zijn naam zette, zat hij drie jaar lang op kot in een studentenkamer van de VUB.
“Mijn kot van de VUB was enorm goedkoop, ik denk maximum €350 per maand. Ik deelde mijn kamer wel altijd met andere studenten, wat heel druk en studentikoos was. In mijn eerste jaar vond ik dat geweldig omdat ik zo snel nieuwe vrienden maakte. De meeste andere studenten van de VUB kwamen daarentegen van de rand van Brussel en gingen dus niet op kot. Omdat zij ons kot geregeld bezochten, kregen we extra veel aandacht. Ons kot vormde als het ware het epicentrum van onze vriendengroep.”
“Tegen het einde van mijn studies werd ik het kotleven kotsbeu. Ik groeide uit de fase van het feestvieren, maar veel kotgenoten deden dat niet. Ik kan mij nog herinneren dat studenten eens om vijf uur ’s nachts bij ons kwamen aanbellen om te vragen of ze ons toilet mochten gebruiken omdat ze absoluut niet op de fuif zelf wouden gaan. Dan kook je hélemaal! Bovendien hadden die mensen weinig respect. Toen ik bijvoorbeeld eens ziek was, bouwden ze nog altijd een luid feestje en belden ze mij later die nacht wakker toen ze terugkwamen van een fuif. In die periode ging ik regelmatig schuilen bij mijn vriendin om toch een deftige nachtrust te hebben. Ik ben blij dat die tijd voorbij is.”
“In mijn derde studiejaar ben ik beginnen zoeken naar een appartementje en na een half jaar had ik er één gevonden. Alles kwam op mijn naam te staan: het appartement, de waterfactuur, de energie, het internet, het gas, noem maar op. Dat vond ik eerst wel stresserend, want je weet niet waar je aan begint. Je leert dat niet op school. Van een goedkoop kot maakte ik plots de overstap naar een appartement van bijna €1.000 per maand zonder wifi, energie en andere bijkomende kosten. Aangezien het appartement twee slaapkamers heeft, zouden die kosten natuurlijk wel nog gehalveerd worden. Maar zelfs dan zou ik nog €500 per maand moeten neertellen, enkel voor de huur, dus besloot ik om mijn toenmalige vriendin te vragen om mee in te trekken in mijn kamer. Zo hebben we daar twee jaar lang vrij goedkoop gewoond door de rekening in drie te verdelen. Intussen zijn mijn vriendin en ik uit elkaar, waardoor ik momenteel weer meer betaal. Financieel is het even afzien dit jaar, maar toch ga ik hier blijven wonen, want het is uiteindelijk toch de beste keuze uit mijn leven geweest. Een nieuwe stap richting volwassenheid. Een plek waar ik tenminste altijd op mijn gemak ben.”
Samenwonen met diverse sociale groepen
Omar is 22 jaar oud, studeert aan de VUB en woont in het solidair project Oasis in Jette. Het woonproject is bedoeld om verschillende doelgroepen samen te brengen: sociaal kwetsbare gezinnen, senioren, mensen met een beperking en tenslotte enkele studenten.
“Ik kwam in contact met Oasis omdat mijn zus hier eerst op kot zat met twee andere studenten. Toen één van hen wegging, kwam er een plaatsje vrij, waar ik via de website van Brik (de studentenorganisatie achter Oasis) een aanvraag voor indiende. Na die aanvraag volgde een gesprek met een medewerker van Brik om na te gaan of ik wel geschikt was voor het team. Als ze zien dat je bereid bent om je te engageren, word je gekozen om deel te nemen aan het project.”
“In totaal kunnen hier zes studenten verblijven, verdeeld over twee appartementen met elk drie slaapkamers, een keuken en een woonkamer. Een kamer kost €420 tot €440, wat veel minder is dan je ervoor zou betalen op de privémarkt. In ruil krijgen de studenten de taak om elke maand een activiteit te organiseren voor de bewoners om een gevoel van solidariteit en wederzijdse bijstand te creëren. Zo hebben we al wandelingen en quiz-avonden georganiseerd, maar soms houden we ook spontane bijeenkomsten in een zaaltje beneden, waarbij we bijvoorbeeld samen pizza bestellen. Bovendien wordt er altijd rekening gehouden met de studenten. Zo organiseren we tijdens de examenperiode weinig of geen activiteiten, maar dan proberen we ons op een ander moment meer in te zetten. De activiteiten zijn leuk voor iedereen, ook voor ons. Het is absoluut niet zo dat we dat met tegenzin doen.”
“Pendelen naar de VUB is eigenlijk vrij makkelijk. Het station ligt op vijf minuten wandelen van hier en de rechtstreekse trein duurt zo’n twintig minuutjes, wat voor Brussel niet echt veel is.”
“Vroeger heb ik op een kot gezeten van de VUB zelf. Dat is bijna niet te vergelijken. Daar heb je echt enkel een kamer; de badkamer en keuken deel je. Voor de rest is er nog een gang en daar moet je het mee doen. Hier heb je echt een appartement met woonruimte, een huiselijke sfeer. Je komt hier thuis en niet zomaar op kot. Bovendien voelt het alsof je een familieband hebt met de andere bewoners van het gebouw. Ze vragen echt achter je en brengen je soms eten. Dat vind je niet bij andere koten.”
Comments